Mijn 3 favoriete liedjes over hoeren.

Lieve klanten,

Ja, deze keer richt ik mij speciaal tot jullie die mij intiem kennen. Want dit gaat over liedjes in verband met mijn beroep.

Eerst even een beetje muziekgeschiedenis, en meer specifiek over de jaren 60 in de lage landen. Het was de tijd van de protestsong en het Nederlandse antwoord op Bob Dylan was de nog steeds actieve zanger-troubadoer Boudewijn De Groot. Hij was toen wereldberoemd in Nederland en Vlaanderen en dat kwam niet in het minst door de muziek die hij componeerde maar zeker ook door zijn geniale tekstsdichter, de betreurde Lennaert Nijgh. Zijn woorden waren pure poëzie van een duizelingwekkend hoog niveau. Hij heeft niet enkel voor Boudewijn geschreven, ook voor talrijke andere Nederlandse vertolkers zoals o.a. Rob de Nijs, Liesbeth List & Ramses Shaffey (Pastorale!), Herman van Veen en Stef Bos.

Ik kom nu to the point. Lennaert Nijgh heeft de drie mooiste teksten over hoeren geschreven: zo prachtig zelfs dat het mijn persoonlijke top-drie is van poëtische sublieme songs over mijn beroep, dat het mooiste ter wereld is! Veel commentaar hoef ik er niet bij geven, je zal er minstens één of twee van kennen, doch dat doet er niet toe, beluister ze alledrie deze keer eens héél aandachtig, er zit véél meer waarheid en levenswijsheid in dan je zou vermoeden op het eerste gehoor.

 

Op nummer 1: “Ballade voor de vriendinnen van één nacht” (1967 – Boudewijn de Groot/Lennaert Nijgh)

Uit de visie van de klant. Dit lied staat op de fantastische en de enige échte Nederlandse Flower-Power elpee “Picknick”van de sixties. Deze grootse ballade raakt me echt diep, want het komt uit de ziel van een erkentelijke klant en het gaat over de essentie van mijn job: troost en vooral warmte bieden aan personen die het nodig hebben en met hun gekwetste gevoelens nergens anders terecht kunnen. Die miserie kan helaas iedereen overkomen. Wie maakt nooit de wanhoop van liefdesverdriet mee? Ik heb effectief klanten die komen om verzachting te zoeken voor hun gebroken hart en hun dankbaarheid maakt me blij. Deze ballade is de perfecte hommage aan alle meisjes van plezier: de unieke sfeer, de huilende instumenten, de beklemmende droefenis van de poëzie, de gevoelige zang: dit Meesterwerk is een Nobelprijs waard en dat meen ik uit de grond van mijn hart. Hoera voor ons, de hoeren! Fuck de hypocrisie! Wees dankbaar dat wij bestaan!

Ballade van de vriendinnen van één nacht.

Wel ben ik liever thuis dan in een kroeg
maar daar sluipt ‘s nachts de stilte om me heen.
En denken over jou deed ik genoeg,
dus blijf ik dan maar liever op de been
want slapen gaat allang niet meer alleen.

Alleen is maar alleen, ik ken de stad,
wanneer ik eenmaal lastig ben en zat
is ieder lichaam even warm en zacht
en helpt vergeten wat ik eenmaal had.
Zo ken ik mijn vriendinnen van een nacht.

Wanneer de dag komt, zie ik pas mijn prooi,
daar naast me slaapt een onbekend gezicht.
En blijkt ze ‘s morgens vroeg niet meer zo mooi
als gisteravond met dat roze licht,
dan doe ik maar weer gauw mijn ogen dicht.

Het was misschien wel fijn voor deze keer,
ik ga en kom na deze nacht nooit meer.
En als ze mij ontmoet en vragend lacht,
dan denk ik: wie ben jij nu ook al weer?
Zo ken ik mijn vriendinnen van een nacht.

Soms droom ik half dat ik weer iets herken,
een geur van haar, een lach waarvan ik houd.
Maar al te goed weet ik dan waar ik ben,
hier lig ik met een vreemde blote vrouw
en niemand op de wereld lijkt op jou.

Maar blijf ik ‘s avonds thuis, dan wordt het stil,
die kamers vol van toen, ze zijn zo kil.
Ik vlucht de stad in en ga weer op jacht
en breng mezelf opnieuw waar ik niet wil.
Zo ken ik mijn vriendinnen van een nacht.

Prinsesjes lief, als iemand jullie kwetst
of sletten noemt of over zeden zwetst,
laat hem een ziekte krijgen vol venijn.
We sliepen met elkaar en dat was fijn.
En daarom heb ik niemand ooit veracht,
maar ik zal jullie altijd dankbaar zijn.
Zo ben ik, mijn vriendinnen van een nacht.

 

Op nummer 2: “Malle Babbe” (1970 – Boudewijn de Groot/Lennnaert Nijgh) 

Uit het standpunt van de partner, de originele versie werd evenwel door Adèle Bloemendaal gezongen in de ik-vorm. Boudewijn bracht het eveneens, maar ik kies voor de cover van Rob de Nijs, die er een overbekende klassieker mee scoorde. Toch gaat deze populaire meezinger véél dieper dan je bij een oppervlakkige beluistering zou denken. Ik vergelijk het met “Help” van de Beatles: een vrolijk liedje met een beetje deprimerende tekst. Die combinatie is niet makkelijk, de overgetalenteerde Lennaert wist er echter wel raad mee. Infeite is “Malle Babbe” enigszins the Story of My Life. Ik ben wel niet in de kerk getrouwd, het was een heel klein feestje toen, maar ik ben altijd zeer bewust geweest van de schijnheiligheid waarmee dit beroep veroordeeld wordt. Hier wordt volmaakt verwoord dat de grootste critici op de prostitutie zélf de opperste (achterbakse) hoerenlopers zijn. Tevens bestaan er weinig veelgespeelde liedjes waarin “gewaagde” woorden voorkomen als “geil”, “kwijl” en “lekkere kont”. Heerlijk!

Malle Babbe 

Je schuimt de straten af en volgt het dievenspoor
Met schooiers en soldaten, hun petten op een oor
Je tilt je rokken op en lacht naar iedere man
Die in het donker wel durft wat overdag niet kan

En bij nacht, in de kroegen hier
Gaat je naam in `t rond bij het blond schuimend bier

Ik ken ze een voor een, de heren van fatsoen
Ik zal ze nooit vergeten, zoals ze jou wel doen
Hoe vaak heb jij zo`n kop, bezopen, stom en geil
Niet aan je borst gedrukt, je lijf nat van z`n kwijl

En bij nacht, in de kroegen hier
Gaat je naam in `t rond bij het blond schuimend bier
 Malle Babbe, kom, Malle Babbe kom hier
Lekker stuk, malle meid, lekker dier van plezier
Malle Babbe is rond, Malle Babbe is blond
Een zoen op je mond, Malle Babbe je lekkere kont

En `s zondags in de kerk,
dan zit daar zo`n meneer,
stijf als een houten plank
Met spijkers in z`n kop, te kijken in z`n bank
Z`n zwart lakens pak om z`n zondige lijf
Bang voor de duivel en bang voor z`n wijf
Een zuinige cent in het zakje doen
Zo koopt-ie z`n ziel weer terug – en z`n fatsoen

En jij moet achteraan
In het donker ergens staan
Zoals het hoort

Maar eens dan komt de dag, dan luiden ze de klok
Dan draag jij witte bloemen, en linten aan je rok
Wanneer we met elkaar gearmd de kerk uitgaan
Wat zullen ze dan kijken, daar denk ik altijd aan

Als bij nacht, in de kroegen hier
Ik jou naam weer hoor, bij het blond schuimend bier.
Malle Babbe, kom, Malle Babbe kom hier
Lekker stuk, malle meid, lekker dier van plezier
Malle Babbe is rond, Malle Babbe is blond
Een zoen op je mond, Malle Babbe je lekkere kont

 

Op nummer 3 :”Ik doe wat ik doe” (1973 – Astrid Nijgh/Lennaert Nijgh)

Uit het perspectief van de hoer. Astrid, de echtgenote van Lennaert, schreef de muziek en de eerste keer werd het uitgevoerd door – de voor ons onbekende – Jenny Arena. Na de scheiding van Lennaert besloot ze het zelf op te nemen en het werd een grote hit en een beruchte meezinger die destijds heel wat stof deed opwaaien. Aanvankelijk werd de single (je weet wel: zo’n kleine zwarte 45-toeren schijf) zelfs geboycot, het was dankzij de toen vermaarde Dj Ted Bouwens van Radio Noordzee (een piratenzender!) dat het nummer een tophit werd en Astrid een vedette. Het is het melancholische verhaal van een hoer die toffe en minder toffe belevenissen vertelt, maar er keihard voor uitkomt dat ze haar zin doet, wat anderen er ook van mogen denken of zeggen. En zo hoort het, go for it! Dat doe ik ook, al 17 jaar lang, en met alle plezier van de wereld!

Ik doe wat ik doe

 

Ziezo, ik hoop dat je het boeiend vond!

Dikke geile kussen,

xxxxxxx

Hot Marijke