Loft, anders bekeken.

Bijna iedereen kent “Loft”, het verhaal van Bart De Pauw dat een enorme filmvlucht heeft genomen: eerst een Vlaamse, dan een Nederlandse, en nu een Amerikaanse versie. De Vlaamse is ok, vooral door onze topacteur Matthias Schoenaerts, de Nederlandse versie is bullshit, door het ontbreken van onze topacteur en de Amerikaanse heb ik nog niet gezien. Hierin speelt onze topacteur gelukkig terug mee, omringd door Amerikaanse professionals, en met een bigger budget. Dus wil ik best geloven dat deze verfilming misschien wel de beste zal zijn.

Waar het mij om gaat: ikzelf vind het verhaal, met alle respect voor Bart De Pauw en Erik Van Looy, zeer middelmatig. Ik kan voor de vuist weg 10 thrillers van de laatste 7 jaar opsommen die een miljoen keer beter zijn. Het succes is enkel verklaarbaar door – alweer – onze Matthias, die niet voor niks weder opdraaft in de Amerikaanse versie. Voor degenen die op een ander planeet wonen en net met hun schotel geland zijn in ons Vlaanderen of Nederland: hier volgt de synopsis, zonder de plot te verraden.

“The Loft” vertelt het verhaal van vijf getrouwde mannen die in het grootste geheim een loft delen waar ze in alle rust hun minnaressen ontvangen. Een prima regeling tot ze op een ochtend het lijk aantreffen van een onbekende jonge vrouw. Geen van hen weet wie de vrouw is, waar ze vandaan komt en hoe ze terecht is gekomen in een loft waarvan zij alleen de sleutel bezitten. Noodgedwongen proberen de vrienden uit te zoeken wat er gebeurd is en waarom, maar al vlug beginnen ze elkaar te wantrouwen en wordt duidelijk dat ze elkaar minder goed kennen dan ze aanvankelijk dachten…

LOFT – Vlaanderen 2008

LOFT – Nederland 2010

THE LOFT – USA 2011 – Première USA 2015

 

BREAKING! Negatieve Amerikaanse recensies over de The Loft:
‘Seks, dood en verschrikkelijke dialogen in The Loft’
Amerikaanse critici lusten “The Loft” niet

THE APARTMENT – USA 1960

Is “Loft” een spannend film? Pfff, laat ons zeggen middelmatig. Maar waarom vind ik de storyline dan zo pover?

In het kort: omdat het uitgangsidee totaal niet origineel is maar infeite al 55 (!) jaar oud, en omdat het irreël is dat vijf mannen een loft delen om te stoeien met hun minnaressen. Hieronder volgen 10 redenen waarom ik geen Loft-fan ben:

1 – Het is plagiaat van “The Apartement” met Jack Lemmon en Shirley Mac Laine. In 1960 bedacht het schrijversduo Billy Wilder (tevens de regisseur) en Izzy Diamonder het destijds originele verhaal van een kantoorbediende die, om promotie te maken, zijn appartement uitleent aan zijn bazen, die het mochten gebruiken als liefdesnest met hun minnaressen. Dit was evenwel een (geweldige) komische film en in die context was het een sprankelend idee, in het thrillergenre is het daarentegen een ongeloofwaardig concept.

2 – Met vijf mannen is de kans veel te groot dat minstens twee van hen de loft gelijktijdig willen gebruiken: dit zal regelmatig voorvallen, want een liefdesontmoeting is sowieso onvoorspelbaar. Men moet toch goesting en vooral tijd hebben om af te spreken, en zo’n onverwachtse date heeft als gevolg dat andere kandidaat-lovers moeten uitwijken naar een hotel of zo, hetgeen zeker wrijvingen zal meebrengen.

3. – Wie zorgt voor het zeer persoonlijke bed- en badlinnen en hygiëne-artikelen zoals shampoo, douchegel, bodylotion, tandenborstels, kuis- & afwasproducten, drankjes, hapjes enz.? Een geldpot gedeeld door vijf is ondoenbaar want iedereen heeft een totaal ander verbruikersprofiel. Waar blijven ze trouwens met al die persoonlijke spullen? Vijf bergruimtes? Niet erg realistisch.

4 – Wie zorgt voor de opkuis? Je kan toch geen puinhoop achterlaten voor je vriend die na jou komt vrijen en jijzelf of je minnares hebben na het geneuk waarschijnlijk bitter weinig zin om te kuisen. Een poetsvrouw, midden in de nacht? En wanneer moet dat mens besteld worden? Want we weten al dat de timing van onze vijf naast-de-pot-pissers niet schematisch vast ligt: dat kan zelden met overspel.

5 – Discretie is ver te zoeken. Dat zou kunnen in een afgelegen chalet, als geëvolueerde bospoepers, doch in dit sprookje zien de buren alsmaar vijf dezelfde mannen in gezelschap van wulpse vrouwen, en dat op alle mogelijk tijdstippen. Het loft zou vlug berucht worden als bordeel en geen enkele minnaar of minnares wil in zo’n gevaarlijke situatie terechtkomen. Man- of vrouwlief(?) zou het immers vliegensvlug te weten komen.

6 – Vier mannen krijgen hun sleutel van de eigenaar en mogen gratis gebruik maken van het liefdesnest. Ik spreek niet over moord, maar zelfs in “normale” omstandigheden vraag ik me af hoe lang het duurt alvorens daar ruzie van komt met de huisbaas? Want niets is gratis, bijgevolg gaat de Landlord het niet bijster leuk vinden als hij voor alle energiekosten – en dies meer – van zijn maten moet opdraaien.

7 – Een man maalt er niet om, een vrouw des te meer: een minnares wil ofwel een uniek liefdesnest, een studio of appartement, dat enkel dient voor haarzelf en haar minnaar, ofwel een suite in een luxehotel met roomservice. Dat is praktischer en opwindender dan een loft dat studentikoos armoezalig gedeeld wordt door vijf schuinsmarcheerders op leeftijd.

8 – De plot is enkel mogelijk omdat de kijker op een slinkse manier op het verkeerde been gezet wordt met een overvloed aan verwarrende flash-backs. Alleen al voor die misleiding, nog bedrieglijker dan de hoofdfiguren zelf, vind ik dit een middelmatig product. Ik kan hier helaas niet dieper op ingaan zonder de pointe te verraden. Degenen die de film aandachtig bekeken hebben, weten wat ik bedoel, de anderen die hem nog willen zien: goed opletten is de boodschap.

9 – Hoe ze ook hun best doen, de spelers blijven bordkartonnen karikaturen met lachwekkende dialogen: er is geen enkele diepgang en waarom de mannen op de vrouwen kruipen en andersom blijft een raadsel. Ook over primaire sexfun gaat het niet echt, tenzij je moord als dagelijkse kost beschouwd voor (Die)Hard-SM-ers. Voor de zoveelste keer: enkel Matthias ie écht boeiend als een magnifieke gestoorde kerel. Spijtig dat onze geniale Jan Decleir niet één van de vijf perverse binken vertolkt: dat zou pas gigantisch vuurwerk geven! Erik, wanneer laat je die twee samen een hoofdrol spelen?

10 – Ik ben geen Geeraerts-aanhanger maar met “De zaak Alzheimer” (2003) bewees hij zijn talent: het is een originele fantasie, véél sterker dan “Loft”, en de verfilming van Erik Van Looy, met Jan Decleir, staat als een stevig huis. Deze film verdiende – veel meer dan “Loft” – een USA-remake. Er zijn gelukkig besprekingen aan de gang, ik duim mee voor Erik en hoop dat Jan terug de hoofdrol krijgt, en niet een zekere Robert De Niro, WTF is dat manneke trouwens?

Lekkere zoenen,

xxxxx

Hot Marijke